Michał "METO" Domański

Najweselszy i najzabawniejszy człowiek jakiego spotkałem.

Zabrałeś nam osobę, która w życiu była pozytywna, pełna dobrej energii, która miała pasję, zarażała uśmiechem, za młody by odchodzić[*]

Jego śmierć spowodowała pustkę w sercach wszystkich , którzy go znali.

Twoje poczucie humoru, pogoda ducha, czy otwarte serce na drugiego człowieka było tak charakterystyczne dla Ciebie....Jeszcze w ostatnią niedzielę po meczu zarażałeś nas swoim optymizmem.

Będzie brakowało mi Twoich żartów, pogody ducha.

Zawsze byłeś osobą uśmiechniętą, przyjacielską i pomocną.

Tych kilka spośród wielu wpisów przynajmniej w części oddaje to jakim człowiekiem byłeś… Nie ma jednak takich słów, którymi można by wypełnić pustkę z jaką zostawiasz nas Twoich przyjaciół, kolegów z drużyny i przede wszystkim Twoich najbliższych..

Byłeś skazany na piłkę. Rodzinne tradycje sprawiły, że bardzo szybko pojawiłeś się na boisku przechodząc wszystkie etapy piłkarskiego wtajemniczenia. Przez 15 lat dawałeś drużynie, kibicom to co miałeś najlepszego.. Nie tylko duże umiejętności piłkarskie ale przede wszystkim swoje serce i charakter. Bo to był Twój klub, Twoja drużyna i Twoi przyjaciele… Ty jak nikt potrafiłeś poderwać kolegów do walki na boisku, nie krzykiem tylko samemu dając przykład. Ty potrafiłeś rozładować najtrudniejszą sytuację zawsze celną i żartobliwą ripostą. Przy Tobie nie można było być smutnym . Dlatego teraz podwójnie brakuje nam Ciebie…

Zostawiasz nas Michale w połowie drogi do celu, który sobie wspólnie wyznaczyliśmy… i chociaż jeszcze słyszymy powtarzane przez Ciebie słowa „ trener będzie dobrze, damy radę” …to nie jest dobrze!

Michale będzie nam Ciebie bardzo brakowało.

Spoczywaj w pokoju!